Afgelopen zondag vond de vijfde fietstocht van TTK Berlaar plaats in de Vlaamse Ardennen, langs de mythische hellingen van de Ronde van Vlaanderen. Veerle, Jan, Joeri, Pierre, Dirk, Stanny, Benten, Bart, Luc, Dominique, Sarah, Bert, Johan, Karin, Rene, Gie en Diederik trotseerden, al dan niet elektrisch ondersteund, de 28 graden voor een dag vol plezier met de nodige fysieke inspanningen.
De fietstocht wordt om de twee jaar gehouden zodat de deelnemers tijd genoeg hebben om te recupereren! Neen, eigenlijk is dit een rustige fietstocht van rond de 60 kilometer die op een rustig tempo gereden wordt. Op de hellingen kan iedereen zijn eigen tempo rijden of zijn duivels ontbinden en boven wordt er op iedereen gewacht met de nodige drankpauzes, een aanrader voor iedereen!
Veerle en Jan hadden weer een mooie route uitgestippeld voor deze jubileumeditie. Veerle, Jan, Joeri, Pierre, Dirk, Stanny, Benten, Bart, Luc, Dominique, Sarah, Bert, Johan, Karin, Rene, Gie en Diederik trotseerden, al dan niet elektrisch ondersteund, de 28 graden voor een dag vol plezier met de nodige fysieke inspanningen. De logistieke ondersteuning met de Maes-bus kwam al voor de vijfde keer van Ronald, deze keer geflankeerd door Wilfried.
Om half elf vertrokken we aan de sporthal in Munkzwalm. Na een pittige, maar officieuze volgens Jan, helling volgde een aangename 25 kilometer naast de Schelde waar iedereen nog adem had en honderduit kon praten over de koetjes en kalfjes. Na deze 25 kilometer namen we in groep de Kwaremont in Kluisbergen voor onze rekening. Dit was met zijn 2.550 meter ineens de langste helling van de dag. Iedereen kwam naar boven op zijn eigen tempo en boven stonden allemaal tevreden gezichten. Deze eerste overwinning werd direct gevierd in de brasserie In 't Palet met onze thuis gesmeerde boterhammen en een drankje.
Na de leuke pauze namen sommigen een extra helling voor hun rekening: de Rampe. Deze korte kasseihelling was een ferme kuitenbijter, daar kan Stanny van meespreken. Op de helling sprong zijn batterij los en klonk het: "Amaai, wat is dat hier allemaal, dat is veel te zwaar." Waarop hij moest afstappen en naar boven wandelde, later op de dag zouden velen zijn voorbeeld volgen.
De volgende helling was de Paterberg: De Paterberg is een smalle kasseiweg met een gemiddeld stijgingspercentage van 12,5% en een steilste stuk van maar liefst 20%. Na een korte pauze volgde al snel de Koppenberg, ook wel de bult van Melden genoemd. De Koppenberg is een helling van 600 meter met 25% als steilste punt, hierop hebben er veel zich gewonnen moeten geven, maar wie niet kon fietsen, stapte dapper naar boven. Moeilijk gaat ook! Deze helling bezorgt zelfs de meest doorwinterde wielertoerist problemen om vanuit stilstand met klikpedalen in gang te geraken. We hielpen elkaar met mekaar al duwend in gang te zetten.
Nadien volgden de Taaienberg in Etikhove en de Eikenberg in Maarke. Na deze mooie beklimmingen kregen de echte liefhebbers nog de keuze om de Kappelleberg en Varent voor hun rekening te nemen, wat het grootste aantal van het deelnemersveld wel zag zitten. Deze twee hellingen waren goed voor nog een extra 2,5 hellingskilometers. In Mater werd er een verdiende pauze genomen met de nodige verfrissingen. In het café zag ik één van de meest beteuterde gezichten van de dag. Iemand bestelde zijn eerste pintje van de dag met als vooruitzicht een vlak eindparcours. Groot was zijn verbazing dat de Molenberg nog op het programma stond. Hij heeft zich uiteindelijk wel opgeofferd en zijn glas opgedronken en nadien zonder afstappen de Molenberg voor zijn rekening genomen.
De Molenberg in Zwalm was met zijn 463 meter ruim voldoende om iedereen met een leuk vermoeid gevoel te belonen. Met veel plezier nam iedereen een welverdiende douche in de Sporthal in Zwalm. Ondertussen was ook Werner, onze voorzitter, na een vergadering met de trein in Zwalm gearriveerd. Na zijn kennismaking met de plaatselijke bevolking, dialecten en bieren vervoegde hij de rest van de groep.
Er werd afgesloten in de Poezenelle in Dikkele. Dit beschermd monument herbergt een uitstekend restaurant. Er werd gestart met buiten te aperitieven. Het hoofdgerecht was vidé en stoofvlees met frietjes en mayonaise, alles was huisbereid en à volonté. Het dessert was een bolletje ijs en zelfgemaakte appelcake met koffie of thee. Achteraf werd er buiten nog gepalaverd over de geleverde prestaties tot in de late uurtjes.
Een aanrader voor het hele gezin vanaf ongeveer 14 jaar, hopelijk zien we iedereen en nog meer mensen terug binnen twee jaar!
Nog eens bedankt aan Jan, Veerle, Ronald en Wilfried voor de uitstekende begeleiding.
door Diederik Peere
Bekijk hier het volledige foto-album